Some feedback from various coaches
1. This is just to say thank you very much for the course, it helped in so many ways. We have tried to implement most of the ideas that we learned to our teams. This coming week will be our third tournament and the guys are doing very well. We are also trying to perform social responsibility programs for our neighbouring communities. We are about to go for the national training camp and in this also we will implement most of the Stars-ideas. We request you to consider us when having advanced courses to add to our knowledge because one is preparing for the world student games.
All our players are enjoying the training immensely that our 3 players are teaching them. Much thanks to you Nic and all the coaches you brought with from Holland. You guys were glowing every day and you have left passion and spark behind in our 3 coaches. Thank God for this opportunity that came our way in Hout Bay. Nic you are an amazing person thanks for believing in your vision and it definitely came true. We thank you all from the bottom of our hearts.
Our program as follows:
Mini 40 4 Tournament. Age Group: 10 - 13 years old.Date: Sunday 25 March 2007. Time: 11 o'clock. Venue: Hout Bay Sports Field
All Kids welcome! Trophys, medals and soccer balls to be won. Entry free + Live music.
We were sad when we had to part from you all. Until we meet again.
Yours in Sport
De Wereldkampioenschap Voetbal vindt in 2010 plaats in Zuid-Afrika. Een land dat volgens velen het mooiste land ter wereld is.
Echter de mogelijkheden voor de plattelandsjeugd zijn zeer beperkt. Er heerst armoede. Dezelfde situatie als in vele Afrikaanse landen. ‘Stars in their Eyes’ is een Nederlands project dat voetbal met menselijke toewijding combineert. Hierdoor creëert Stars nieuwe kansen voor de jeugd. Stars weet dat sport het krachtigste instrument is waarmee sociale veranderingen in Zuid-Afrika en andere ontwikkelingslanden verwezenlijkt kunnen worden. Stars zet de mondiale media aandacht rond de WK
Op 16 februari vertrokken 6 nederlandse amateur voetbalcoaches naar Stellenbosch, Zuid-Afrika, om een Nederlandse coachingmodel aan lokale coaches uit de platteland en achterstandswijken over te dragen. Dit “Football for Development”” model is ontwikkeld door de KNVB Academie uit Zeist.
De eerste zes gemeenschappen die aan het project hebben deelgenomen liggen in het platteland in de West-Kaap. Er heerst over de algemeen in de platteland armoede onder de achterstandsgemeenschappen. Vaak is de motivatie om iets te veranderen in deze gemeenschappen erg aanwezig, maar ontbreken echter de mogelijkheden.
‘Stars in their Eyes’ wil ze hierbij ondersteuning geven, door voetbal met menselijke toewijding te combineren. Op dit moment zit het project nog in de pilot fase. Na deze week zal er gekeken worden of de hulp effectief is en waar het hard nodig is.
De Nederlandse coaches zullen samen met twee senior docenten van de KNVB Academie de cursus aanbieden in Stellenbosch, Kaapstad. Er zijn in totaal 29 Zuid-Afrikaanse coaches die deze cursus gaan volgen. 18 aspirant gemeenschapscoaches komen uit de 6 Zuid-Afrikaanse achterstandswijken, plus 9 coaches die verbonden zijn aan Masdilale, een project van Spur Steak Restaurants en hiernaast nog 2 coaches van het African Brothers Football Academy.
Elke voetbalclub uit Nederland is gekoppeld met een van de 6 achterstandswijken uit Zuid Afrika. Elke trainer krijgt 3 cursisten onder zich uit zijn aangewezen gemeenschap.
Geert Meijer van VV Strijen is gekoppeld aan Bitterfontein, Jack van den
Vrijdagavond 19 februari ’07
Na een lange maar prettige reis, zijn we veilig aangekomen in Kaapstad. We worden door
Zaterdag 20 februari ’07
Vandaag is het project dan echt officieel van start gegaan.
Zoals bekend, willen wij door middel van voetbal de plattelandse gemeenschappen en achterstandswijken ondersteuning geven door middel van voetbal en het koppelen aan Nederlandse gemeenten en de desbetreffende voetbalverenigingen.
Vandaag bezoeken wij Jonkershoek, een plattelandse gemeenschap net buiten Stellenbosch. Er werd gevoetbald, en onze Nederlandse coaches vinden het prachtig om te zien hoe er met volle overgaven, desondanks de complete afwezigheid van goals, cornervlaggen, hestjes, zelfs een goede wedstrijdbal gevoetbald word.
’s Middags bezoeken wij Houtbaai, een achterstandswijk vlakbij Kaapstad. Wij ontmoeten er een aantal zeer gedreven mensen die betrokken zijn bij gemeenschapsontwikkeling.
Uit de Algemeen Dagblad
Op het moment dat de ‘firefighters’ zich met hun gezang op grote afstand aankondigen, knielt Geert Meijer neer bij een zesjarig jongetje om hem uit te leggen dat hij de bal beter kan stoppen, voordat hij die speelt. Het ventje uit de community knikt met zijn grote bruine ogen beleefd, maar rent even later weer het veld in om de eerste de beste bal die hij voor zijn voeten krijgt, een rotschop te verkopen. Geert Meijer kan erom lachen.
De oud-voetballer van onder meer FC Amsterdam, Ajax en Sparta en de huidige trainer van de amateurs
Zondag 20 februari ’07
Vandaag bezoeken wij Greyton, een plattelandse gemeenschap op
Maandag 19 februari ‘07
Je kent die reclame toch wel waarin ze vertellen dat voor sommige situaties maar één woord echt toepasselijk is. Namelijk ‘wauw’. Die situaties kom ik hier heel vaak tegen. De landschappen zijn ongelofelijk mooi en de mensen zijn verschrikkelijk aardig. Maar ook gewoon binnen de groep.
Vanavond was het geweldig om te zien hoe 180 mensen bij de 'launch' van het project aanwezig waren, en dat zoveel mensen de tijd hadden genomen om erbij te zijn.
De burgemeester van Stellenbosch was er, een aantal ministers en veel zakenmensen. Ze bleven benadrukken hoe dankbaar ze zijn voor dit project en hoe belangrijk het is dat dit project echt werkt.
Het is gewoon nodig anders zal het verkeerd gaan. Te gek om te zien, hoe enthousiast al die mensen waren en er waren ongeveer 200 mensen! De minister van sport hier in de West Kaap, sloot zijn speech af met de woorden BAIE DANKIE oftwel heel erg bedankt!
Overal 'open armen', dat is een van de beschrijvingen van het gevoel wat je krijgt hier.
Dat gevoel is ongelofelijk mooi. De mensen zijn zo blij met het feit dat wij hier zijn, met het project. Je voelt echt dat ze graag willen dat het slaagt. Ze zijn ook zeker bereidt om er hard voor te werken. Ze willen er alles voor doen. De burgemeester van Stellenbosch sprak in haar speech op de avond van de ' launch' van het project, meerdere malen haar dank uit.
De burgemeester was ook erg onder de indruk van
Uit de Algemeen Dagblad
‘Kalusha roept om hulp: Oud-voetballer zet zich in voor goede doelen in Zuid-Afrika en Zambia’.
Een daverend applaus valt hem ten deel. Kalusha Bwalya heeft net voor de trainers van het project ‘Stars in their Eyes’ in de universiteit van Stellenbosch een speciale lezing gegeven en zijn spectaculairste doelpunten op video vertoond. In Zuid-Afrika is de voormalige vleugelaanvaller van PSV nog steeds razend populair. De Zambiaan wordt liefkozend ‘Kalu’ genoemd.
Hij vertelt op deze dag over zijn loopbaan als voetballer, als trainer en nu vooral als ambassadeur voor diverse goede doelen, want Kalusha komt al jaren op voor het voetbal en de leefomstandigheden in Zuid-Afrika en Zambia. Van het laatste land was hij tot 2006 bondscoach, maar hij slaagde er niet in om zich te kwalificeren voor het WK in Duitsland. Nu is hij bondscoach af, maar nog wel als vice-president aan de Zambiaanse voetbalbond verbonden. Daarnaast is hij in een betaalde functie actief als ‘technical manager’ van de organisatie van het WK 2010, waarmee het volgens hem goed gaat.
,,We zijn al gestart met de bouw van het stadion in Johannesburg, waar in 2010 de openingswedstrijd en de finale gespeeld moeten worden. We hebben nog drie jaar te gaan en dat betekent dat er nog veel gedaan mot worden, maar we hebben er vertrouwen in dat het allemaal goed komt. Het toernooi is heel belangrijk. Niet alleen voor Zuid-Afrika, maar eigenlijk voor de wereld.” Het toernooi moet ook de sport in Zuid-Afrika een impuls geven. ,,Op dat gebied valt nog veel te doen, daarom is de aandacht van de wereld zo belangrijk voor ons tijdens een dergelijk groot evenement. Qua sportinfrastructuur valt er bij ons nog veel te verbeteren. Qua faciliteiten als velden, ballen, hesjes, doelen en kleding, maar ook qua opleiding en organisatie. Daarom juich ik het project ‘Stars in their Eyes’ ook toe. 
We hebben hulp van buitenaf nodig om het voetbal in Zuid-Afrika te helpen zich verder te ontwikkelen.”Hij voetbalde zelf bijna over de gehele wereld. Kalusha was een ster in Zuid-Afrika, waar hij werd uitgeroepen tot speler van het jaar, maar later ook bij onder meer Cercle Brugge en PSV. De aanvaller met de dodelijke vrije trap beëindigde zijn loopbaan in Mexico bij Veracruz waar hij onder Leo Beenhakker speelde, maar waar hij later trainer werd.
In zijn Nederlandse periode ontsnapte hij aan een dodelijk ongeval. Op weg naar een interland tegen Senegal stortte het vliegtuig neer met de gehele Zambiaanse ploeg. Kalusha had het geluk dat hij vanuit Nederland direct door naar Senegal zou reizen en ontsnapte aan het afschuwelijke vliegincident. Kalusha was toen als topspeler de drijvende kracht achter het nationale team, maar kwam een punt te kort om deel te kunnen nemen aan het WK in Amerika. Ook zelf heeft hij het als bondscoach niet gered om het WK in Duitsland te halen. ,,Het is moeilijk om bondscoach van Zambia te zijn. Dat heeft te maken met het spelersmateriaal, maar ook met de faciliteiten. We hebben een achterstand en die kunnen we alleen met hulp van anderen inhalen. Daarom zet ik mij met Kalusha Bwalya Foundation Trust in voor goede doelen. En dan maakt het niet uit of het gaat om een ontwikkelingsprogramma in Zuid-Afrika of Zambia, het vrouwenvoetbal of de strijd tegen aids.’’
Dinsdag 20 februari ’07
Op dit moment zijn de trainers hard aan het werk op de universiteit met hun cursisten. Alles gaat goed. Het zon schijnt hier heerlijk en alles verloopt prima!
Er zijn nog 2 mensen zeer belangrijk voor dit project en dat is onze cameraploeg Chris en Alle! Ze zijn hierboven te zien naast Nicky van den Berg.
Het was vandaag net als de andere dagen, vroeg uit bed. Gisteravond was er een ' life skills program' waarin de cursisten een voorlichting kregen over gezondheid en leiderschap. De trainers zitten dus zeker niet stil en hebben een druk programma. We ontbijten om half 8, en de trainers moeten namelijk om half 9 al in de les zitten.
Om half 9 begint op de universiteit de theorieles en ongeveer 12 uur de praktijk. Daarna weer even wat theorie, waarin de cursisten zelf een training voorbereiden die ze later op de middag geven aan kinderen uit de townships.
De cursisten moeten bijvoorbeeld ook leren te improviseren. Op de plekken waar ze vandaan komen hebben ze vaak niet hetzelfde materiaal die ze nu gebruiken op de trainingen. Hierbij moet je denken aan materiaal zoals hesjes of genoeg ballen.
Gelukkig zijn de cursisten erg geconcentreerd en gedisciplineerd. Zo zei een van de Afrikanen: "You can lose a game but at the end of the day, it's about discipline".
Woensdag 21 februari ’07
Sinds wij op woensdag 14 februari in Kaapstad ben aangekomen, was het een actbaan van impressies, activiteiten, lachen, brullen, maar voornamelijk keihard werken geweest. Hoe moet je het regelen om 41 mensen vanuit Nederland, en alle uithoeken van Zuid-Afrika in een dorp te laten verzamelen, eten geven, allen happy houden, op temperaturen van 30 graden hard laten trainen, na de lunchpauze wakker houden, op tijd naar bed krijgen.........
Vanochtend ontvingen wij bezoek van een parlementaire commissie op sport, onder leiding van de Speaker van het parlement. Er werd met grote interesse met coaches gesproken, en de praktijktraining werd met argusogen gevolgd.
De unanieme conclusie van de commissie was dat Stars uitblinkt als reeds geimplementeerd project, en dat Stars ook werkelijk inhoudelijk klopt. De commissie heeft duidelijk gemaakt dat zij de verdere implementatie van Stars aan het parlement zal aanbevelen, en dat zij ook op record zal gaan in de media ten opzichte van hun ondersteuning aan Stars,
Vanmiddag was het duidelijk dat de coaches meer en meer vertrouwd raakten met de materie van Stars, specifiek ten opzichte van vaardigheidsoefeningen en het 4x4 systeem. Op woensdagmiddag hadden wij weer zo een ‘Afrika’ gebeurtenis. In plaats van de 25 gevraagde kinderen voor de praktijktraining, kwamen er maar liefst 80 opdraven! Zelfs een pick-up volgeladen met zeker 30 kinderen uit Houtbaai, op
Aan het eind van de dag besloten onze Nederlandse coaches om een “eigen” avondje uit te regelen, mede omdat PSV-Arsenal op televisie vertoon zou worden. Na een overheerlijk eten bij Restaurant Sosati, waarin Kim (
De stralende oogjes…
Nicky van den Berg
Geweldig die stralende bruine oogjes!
Ik ben op bezoek bij Glendale Secondary School. Deze school ligt naast een enorme township. De meeste leerlingen wonen daar dus ook.
Bij het zien van de eerste leerlingen valt me weer op hoeveel warmte de meeste kinderen hier in Afrika uitstralen, door die lachende oogjes. Ik ga mee draaien met wat lessen in een klas van jongens en meisjes van ongeveer 13 jaar. De docent vindt het geweldig me erbij te hebben en vraagt me iets over mezelf te vertellen.
Ik vertel wat over mezelf, Nederland en over Stars in their eyes. Bij het noemen van voetbal, zie ik meteen overal weer die stralende ogen. Op het moment dat ik klaar ben, beginnen de leerlingen te klappen. Ze klappen gewoon!
De docent is erg trots op het
Tijdens het overnemen zit er één meisje de hele tijd naar me te kijken. Ik vraag wat er is en ze antwoordt vol trots ‘dat is mijn gedicht’.
Het stukje hierboven is gewoon even om jullie een impressie te geven van mijn bezoekje. Zo'n dagje met die kinderen, helpt altijd weer om me te herinneren waarom het zo belangrijk is dat we ze helpen. Ze verdienen het gewoon! Ze hebben precies dezelfde rechten als wij, ze horen gewoon dezelfde kansen te krijgen die wij ook hebben. Als wij de mogelijkheid hebben om iets aan de situatie hier te doen, moet dat gewoon! We zijn het haast verplicht. En het mooie is, die mogelijkheid hebben we gekregen door dit project.
Donderdag 22 februari ’07
Op donderdag werd er hard gewerkt aan de verdere vaardigheids- en 4x4 training van de coaches, en de ochtend werd met een fanatieke uitvalwedstrijd afgesloten. 3 ploegen, waarvan 2 op het veld. Werd er een goal gemaakt, moes de “verliezende” ploeg het veld verlaten en de 3’e ploeg verder voetballen. Wat een wedstrijd, wat een snelheid en gedrevenheid waarmee de Afrikanen voetballen! Na de lunch deden 4 van de 8 gemeenschappen een presentatie over omstandigheden in hun dorpen, en gaven ze een kijkje achter de schermen voor wat betreft hun dagelijkse leven, en de uitdagingen die gepaard gaan met jeugdtraining waarer maar een beschikbaar voetbal is voor 80 kinderen. En deze is ook de wedstrijdbal…..
Wie had ooit gedacht dat een onderdeel van de Stars-bezoek aan Zuid-Afrika ook een impromptu rugbywedstrijd op een klein grasveldje op een prachtige wijnboerderij zou insluiten?
Omdat de cursisten echt iedere dag met volledige inzet bezig waren in temperaturen van tot 30 graden, besloot de leiding dat de cursisten een vrije avond verdien hadden. Wij gingen dus gisteravond (donderdagavond) als gasten van Minister Whitey Jacobs naar de schitterende wijnboerderij Muldersvlei.
Hier werden wij op de handen gedragen door de mensen, en Jacques Fouché, een oude bekende van Alle, Chris en Nic (productie van Kookgek op Safari 1996), serveerde een grandioze maaltijd. “Mosselsop, gebraaide snoek, lamspotjie met groente……..”. Wat een overweldigend palet aan smaken, kleuren en geuren. En alles onder genot van de wijnen van wijnmaker Marcus Milner van De Meye Winery.
Op een gegeven moment was de nostalgie van “kaalvoetrugby” te veel voor Nic, en leende hij een rugbybal van de boerderijkinderen. Er werd een impromptu rugbytoernooi op het grasveld voor de eetkamer geregeld. Jack, Jeroen, Ard, Hans en ik probeerden ons staande te houden, maar met mannen zoals Sizwe uit Port Elizabeth, Willem Steyn uit Jonkershoek, en onze eigen Rastaman uit Houtbaai stonden wij geen kans. Het lijkt wel erop dat of de bal nu rond, langwerpig, klein of groot is, de Afrikanen een natuurlijk talent hebben voor snelheid, tactiek en vooral flair! Zelfs onze gastvrouw van de Universiteit van Stellenbosch, Janet Baxter (46 jaar oud) renden rondjes om onze mannen……
En weer was er een “wauw” moment. Met de zon net verdwenen achter de Hottentots-Holland bergen, gingen onze Afrikaanse coaches spontaan “hun” Nederlandse coaches toezingen. 
Er waren weinig droge ogen toen liederen als “Shosoloza” en “Viva Stars” door 28 Afrikanen gezongen werden, compleet met traditionele bewegingen. Bedankt mannen, jullie hebben ons weer verrast met jullie grote harten, en de wijze waarop jullie de nieuwe vriendschappen hebben omarmd. Na zo een wonderlijke avond was er maar een ding over om te doen: slapen. Echt?? Natuurlijk niet, de Nederlandse coaches pakten opnieuw de kans om Stellenbosch te gaan verkennen!
Uit de Algemeen Dagblad
‘Voetbalhumor is Jack van den Berg niet vreemd’.
De oefenmeester haalt dezer dagen streken uit die de voetballers van BVV Barendrecht gewend zijn. Voor de Zuid-Afrikaanse coaches uit de communities rond Kaapstad zijn ze echter nieuw. Na een gewenning van twee dagen kijken ze echter niet meer op van een met water gooiende Van den Berg, vorig seizoen door zijn collegas tot beste trainer van het amateurvoetbal gekozen.
De 48-jarige voetballiefhebber uit Barendrecht is ook één van de gangmakers onder de Nederlandse trainers. De Zuid-Afrikanen kunnen wel lachen om de grappenmaker uit Nederland, maar stellen ook zijn vakmanschap op prijs. Met zijn charisma bindt hij de mensen aan zich. ,,In het begin was het echt even aftasten. Toen waren ze wat verlegen, maar die schroom is er aan beide kanten af. We hadden op uitnodiging van de minister van sport, Whitey Jacobs, een gezamenlijk diner op een wijnboerderij. Daar hebben we niet alleen een heus rugbytoernooi gehouden, maar hebben we ook Shosoloza en Viva Stars gezongen met alle traditionele bewegingen erbij.
Dat was heel emotioneel. Ik ben een mensen-mens en waardeer dit enorm. Ik heb er weer een paar vriendschappen bij gekregen.”
De Barendrechter is onder de indruk geraakt van Zuid-Afrika. ,,Niet alleen door die aardige mensen die meedoen aan Stars in their Eyes. Maar ook door de tegenstellingen tussen rijk en arm. Aan de ene kant de schitterende kustlijn van Kaapstad met het luxueuze Waterfront, en aan de andere kant de duizenden krotjes langs de snelwegen. Ik ben aan de community Greyton verbonden en daar valt het met de armoede gelukkig mee, maar het is een probleem dat zij geen accommodatie hebben. Kinderen voetballen op het rugbyveld, maar worden er vanaf gestuurd. Door de ouders worden ze ook gestimuleerd om te gaan rugbyen, want een kind dat wil voetballen is maar een sissy (mietje, red.). Die beeldvorming moet veranderen en dat kan door kinderen en coaches enthousiast te maken. Dat doen we ook op deze cursus. Trainers moeten na deze week beter in staat zijn te organiseren en trainingen voor te bereiden en te geven.”
Het niveau van de trainers valt Van den Berg niet tegen. ,,De kinderen zijn hetzelfde als in Nederland. Die rennen en vliegen overal naar toe. De kennis en kunde bij de coaches is verschillend, maar er zijn erbij die goed kunnen voetballen. Twee jongens zou ik ook bij Barendrecht willen hebben. Belangrijker is echter dat zij helpen om hier het voetbal verder te ontwikkelen, want dat is toch de doelstelling van het project. Het zou mooi zijn als er een vervolg komt. Als de Nederlandse trainer een keertje terug zou kunnen naar zijn community om te kijken hoe de Zuid-Afrikanen de cursus van de afgelopen dagen in de praktijk brengen. Misschien is het ook mogelijk hen een keer naar Nederland te halen, zodat zij hun kennis kunnen verbreden. Daar is echter geld voor nodig. Ik hoop dat het project wordt voortgezet, waardoor het voetbal en ook de leefomstandigheden in de townships, beter worden.”
In Stellenbosch zijn die goed. Het universiteitsstadje trekt al veel toeristen en als het aan Jack van den Berg ligt, dan komen er volgend jaar januari nog een paar bij. ,,Wij gaan met Barendrecht onderzoeken of we hier een trainingskamp kunnen beleggen. De spelers zouden bijvoorbeeld zelf voor de reis kunnen sparen om hier een week te bivakkeren. Dat zou voor iedereen een enorme belevenis zijn.”
Vrijdag 23 februari ’07
Vandaag wordt er hard gewerk aan de laatste formele cursusdag, en worden voorbereidingen getroffen voor morgen: een jeugdtoernooi voor 300+ kinderen vanuit de achterstandswijken van Stellenbosch.
Het wordt een uitsloofdag, waarin onze cursisten de hele dag moeten werken aan alle vaardigheden die zij in de eerste vier dagen hebben geleerd. Er wordt theorie, praktijk, weer theorie, weer praktijk geoefend. En dit alles in temperaturen van 30 graden plus! De mannen werken keihard, en laten geen moment hun concentratie verslappen. Aan het eind van de dag dacht ik dat ze geen enkele gram aan energie in hun lijven waren. Maar..... net voor het eind van de dag komt de lokale man van de Stellenbosch Soccer Club naar ons toe, en vraagt of de Stars-mannen zin hebben om een wedstrijd tegen de 35+ ploeg te spelen. Allen spelers die uit de Vodacom en Castle Liga komen. Als een man gaan ze lucht in, en schreeuwen zij „YES!!“. Onvoorstelbaar de energie die zij kunnen opbrengen, en dat voor een spel met een ronde bal!
Jack van den Berg word gekozen tot coach van deze illustere team, en Geert Meijer word de aan hem zo vertrouwde rol van spelers begeleider toebedeeld. Het duurd niet lang voordat Jack en Geert de spelpatroon van de tegenstanders, en de vaardigheden van onze mannen in de gaten hebben.
Met 11 spelers op de veld, en 22 wisselspelers, krijgt de Stars-ploeg snel de overhand.
Uit de Algemeen Dagblad
Door
‘Het project ’Stars in their Eyes’ in Zuid-Afrika behelst dezer dagen meer dan voetbal alleen’.
De plaatselijke coaches, die worden opgeleid door zes Nederlandse trainers onder wie de assistent-oefenmeester van
Eén op drie mensen heeft deze ziekte in de ’communities’ rond Kaapstad.
,,Het is schrikbarend als je merkt hoe weinig ze ervan weten. Dat condoomgebruik bij seksuele contacten verstandig is, dat is wel bij ze bekend. Maar dat een met HIV-besmette moeder haar pasgeboren kind geen borstvoeding mag geven niet. Maar wat moeten ze als er niets te eten is? Ik kan het me - als ik zo hoor en zie hoe de omstandigheden zijn - best voorstellen dat zon moeder wel genoodzaakt is om moedermelk te geven.’’
De 32-jarige Struijs, in het dagelijks leven onderzoeker bij het RIVM, oftewel het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (onderdeel van het ministerie van VWS), heeft ook in zijn werk te maken met infectieziekten. ,,Ik maak bijvoorbeeld kosteneffectiviteits-analyses van vaccinatieprogrammas. We kijken dan naar de verhouding tussen de kosten en de baten bij de invoering van een algehele vaccinatie van kinderen tegen bijvoorbeeld Hepatitis B. Ik heb er dus wel verstand van en ben geschrokken van de omstandigheden hier.’’
De oud-voetballer van clubs als Heerjansdam, Kozakken Boys, Sparta 2, Noordwijk en Nootdorp, is evenals zijn collega’s in Zuid-Afrika aan een ’community’ gekoppeld. Het is de bedoeling dat hij zijn lokale collega’s leert hoe zij een training moeten geven, een wedstrijdje moeten organiseren en hoe ze tijdens een duel moeten coachen.
,,Het is fantastisch om te doen, want dit project gaat veel verder dan voetbal. Die mannen hier zijn natuurlijk het meest gefocust op de sport. Ze zijn enorm leergierig. Ik heb drie coaches uit het gebied Knysna onder mijn hoede. Ze zijn geweldig leergierig, maar of ze het straks ook in de praktijk kunnen brengen, weet ik niet. Het probleem is dat ze bijvoorbeeld geen eigen veld met de normale afmetingen hebben. Ze spelen in competitieverband alle thuiswedstrijden op andere locaties. Soms wel tweehonderd kilometer van Knysna. Van de zestien uitwedstrijden spelen ze er liefst veertien in Kaapstad en dat ligt op een kleine vijfhonderd kilometer. Ze gaan dan met een busje, maar dat kost 450 rand (45 euro) aan benzine en dat geld is ook niet altijd voorradig.’’
„Ze hebben zelf niet meer dan een trainingsveldje,’’ vervolgt Struijs. „Dat ligt ingesloten tussen een berg en een rivier en loopt af. Het is dus heel moeilijk om daar goed te kunnen trainen. Toch valt het met de techniek nog alleszins mee. Ook bij de kinderen, aan wie wij samen met de Zuid-Afrikaanse coaches de clinic geven, is het plezier enorm. Voetbaltechnisch stelt het niet zoveel voor. Alle kinderen lopen dwars door elkaar heen, maar ze zijn zo dankbaar dat ze mee mogen doen. We hadden er 30 gevraagd en er zijn er 130 gekomen, maar daar maken we maar geen probleem van.’’
Jeroen Struijs, de zoon van de voorzitter van de raad van commissarissen van Sparta Pieter, is zelf nog een beginnend trainer.
,,Ik ben vorig seizoen bij
„ Ook hier van mijn collega’s zoals Geert Meijer en Jack van den Berg. KNVB-docent Nico Labohm heb ik nog als trainer van het Dordtse jeugdplan meegemaakt. Het is leuk om een week heel intensief met het voetbal bezig te zijn. Ik ben dan ook zeker van plan om mijn diploma’s te gaan halen om mij in Nederland verder in het trainersvak te ontwikkelen.’’
Zaterdag 24 februari ‘07
En toen was het zover…… vanochtend om 07.00 werden wij wakker, WEER een stralende dag! En voor 41 cursisten zou vandaag de finale dag, het eindexamen van het pilotproject Stars in their Eyes 2007 zijn.
Terwijl de mensen van Spur bezig waren met het ‘mooi maken’ van de wedstrijdvelden waarop de toernooi gespeeld zou worden, hebben onze cursisten zich in de leslokaal afgezonderd om de dag voor te bereiden. Onder begeleiding van de Nederlandse coaches werden alle aspecten van een toernooi met 300 kinderen besproken, en tot in de fijnste puntjes uitgewerkt. Om 12h00 (en bij 35 granden in de schaduw) konden wij genieten van vette Spur-burgers, en op dat moment waren de eerste kinderen ook gearriveerd. Alle 300 kinderen kregen kleding in verschillende kleuren door Spur Steak restaurants uitgereikt, en om 13h00 ging de toernooi van start. Wat een gezicht! 
300 kinderen die een 4x4 toernooi op 16 kleine veldjes speelden, verspreid over 2 grote velden, alles onder de wakende oog van de majestueuse Hottentots Holand bergen. De Zuid-Afrikaanse coaches moesten werkelijk ALLES doen, met hun Nederlandse coaches als vangnet. Wij waren echt trots toen wij zagen hoe intens onze mannen ervan genoten, en ook met welke disipline zij de kinderen begeleiden.
Ook Spur deden een schitterende job. Allebei velden waren omringd door spandoeken en kleurvolle tenten. Er werd op doorlopende basis hamburgers gegrild, fruitsap uitgedeeld, en een prachtige sfeer heersten. Na 2 uren hadden onze kinderen (afkomstig van zes scholen uit de achterstandswijken) een totaal van 200 wedstrijden (ja, 200!!!!) En hadden wij vier semi-finalisten.
Op exact 15h45 werd de finale op de hoofdveld gespeeld, en het was een kippenvel-moment. 8 jochies en meisjes op een kleine veldje, omringd door 292 van hun klasgenoten. Er werd gebruld, gegild, gejoeld en gelachen. Na de verplichte speeltijd van 10 minuten was de stand 0-0, en kwam de regel van ‘golden goal’ in werking. Na 4 minuten werd de verlossende doelpunt gescored, en was het een herrie van jewelste. De winnen team kreeg 4 kadobonnen van Spur, ter waarde van ZAR 100 elk. De verliezers kregen elk ZAR 10 per kind, en voor de rest deelde wij pennen, ballen, stickers en KNVB-speldjes uit. Om 17h00 vertrokken de kinderen naar huis, en gingen wij met alle crusisten naar de leslokaal. Certificaten werden overhandigd, ballen, hestjes, coaching DVD’s, alsook Spur-hemden werdem aan de coaches en hun gemeenschappen overhandigt.
Mooie ‘uit de hart’ toespraken, waartijdens het even moeilijk was om alles te beseffen wat deze afgelopen week is gebeurd.
Onze cursisten werden vervolgens getrakteerd op een lekkere ‘boerebraai’ bij de waterpoloclub van de Universiteit, en toen wer het (weer) leuk. De Nederlandse coaches deelde hun eigen tenues uit aan hun Zuid-Afrikaanse partners, en in een mum van tijd kleden de jongens zich om, en werd de clubtenues van Blauw Wit 34, BVV Barendrecht,
Er werden hemden gesigneerd, er werd beren-knuffels uitgedeeld, en ik zag toch stiekem enkele natten ogen. Maar hoe kon het anders??!! Wij zijn als ‘rauwe’ Hollanders op een avontuur naar Afrika gekomen, en wisten niet wat ons te wachten stond. Wij gaan hier weg met 28 nieuwe vrienden, onbeschrifelijke ervaringen, mooie herinneringen, en een commitment om deze project NIET tot stilstand te laten komen. Deze mensen, die heel erg veel hebben meegemaakt, en die zich belangeloos inzetten voor het verbeteren van de levens van mensen in de achterstandswijken en de platteland, verdienen onze betrokkenheid.
Hans, Henk, Jeroen, Ard, Geert, Jack: bedankt! Rene, Nicky, bedankt! Onze docent Nico Labohm: bedankt!
En tot slot: Zuid-Afrika: bedankt! ‘Mama Africa heeft onze harten gestolen, met warmte, vriendschap en de mooiste herinneringen.
Zondagochtend 25 februari
Onze eerste reis naar Kaapstad Luchthaven is reeds om 06h00, wanneer
Om 07h30 werd de tweede reis naar de luchthaven gemaakt, om Marcel van der Sluis weg te brengen.
Om 09h00 vertrokken wij samen met Ronnie en Tony van de ministerie Sport naar Kaapstad. Ik maakte nog een snelle stop bij vrienden Ian en Gerda, waar ik onze bagage kwijt kon terwijl wij een stukje van Kaapstad gingen verkennen.
Om 11h00 vertrok onze boot "Penguin" naar Robbeneiland. Na een rondreis op de eiland, werden wij toegesproken door Modise, een ex-politieke gevangene die 5 jaar op Robbeneiland gevangen zat. Zijn verhaal maakte veel indruk, niet alleen door de harde feiten die hij uit zijn verleden aanhaalde, maar vooral zijn positieve instelling over de toekomst van zijn land. Wij bezeften snel hoeveel invloed de "gezichtsloze massa" in de strijd om vrijheid en gelijkheid had. Leiders als Mandela, Sisulu, Tambo hadden continu de noodzaak van 'political non-violence' op de harten van hun volgelingen gedrukt, en hierdoor zijn de mensen van Zuid-Afrika veel dichterbij elkaar gegroeid. Uiteraard bezochten wij de cellencomplex waar Nelson Mandela en vele anderen gevangen werden gehouden, en wij kregen opnieuw respect voor datgene dat bereikt is.
Na de terugtocht naar Kaapstad haven deden wij een paar rondjes shoppen voor thuis in de Victoria en Alfred Waterfront, en om 17h00 gingen wij naar Ian en Gerda. Ik ben bijna 20 jaar bevriend met deze stel, en toen zij hoorde van onze bezoek, was het snel een uitrgemaakte zaak: wij zouden en moesten bij hun van een braaivleis komen genieten. Eerst lekker op de banken onderuit gezakt, krieket en voetbal op televisie (Supersport) gevolgt, en toen genoeten van overheerlijke "skaaptjops, aartappelslaai en groenslaai". Tussendoor kon iedereen douchen of een heerlijke duik in de zwembad nemen.
Op de klok van negen vertrokken wij met een hele entoruage naar Kaapstad luchthaven. Inchecken, koffie drinken en vervolgens aan boord van de KLM Boeing 777 richting Amsterdam. Enkele van ons vielen al in slaap voordat de vliegtuig richting de startbaan ging!
Na een vlucht van 11,5 uur zijn wij vanochtend om 10h20 op Schiphol geland. 9 uitgeputte, maar voldane reizigers keerden terug naar hun 'normale' levens. maar in de woorden van
Rest het mij nog iedereen te bedanken die mee hebben gewerkt op dit pilot een suces te maken.
De mensen van Cool Fresh International (
Johan van Geijn van de KNVB voor alle materiaal, het regelen van de coaches, en zijn inzet om een mooie samenwerking vorm te geven.
Nico Labohm, die als hoofddocent de coaching-materie op formidabele wijze beheersd, en aan de Zuid-Afrikaanse coaches een krachtige grip op "coaching at grass roots level" heeft gegeven.
Alle clubs die hun coaches hebben vrijgegeven: RKSV Bekkerveld, RKSV Nuenen, BVV Barendrecht, VV Strijen,
De zes coaches, zonder wie deze pilot nooit zo een krachtige impact zou hebben gemaakt.
De personeel van de Sports Performance Institute in Stellenbosch: Janet Baxter, Gustav Venter, Warren Engelbrecht.......
Conrad Harley van Spur Steak Restaurants.
Dr. Gary Vorster en Charles Store van Sport 4 You.
Minister Whitey Jacobs en zijn personeel: Justin de Allende,
Kalusha Bwalya voor de moeite die hij heeft gedaan om onze te bezoeken, en ons te inspireren.
Dot bij de Mill Stream Guest House voor "breakfast, washing and cleaning".
Helen bij de Stellenbosch Travellers Lodge, die als begeleider van 29 Zuid-Afrikaanse wonderen heeft verricht.
Waheeba van Rooyen en
Nicky van den Berg voor het bijhouden van fotomateriaal, dagboeken, en als helpende hand.
En tot slot aan al onze Zuid-Afrikaanse coaches: Van Ryan tot Ricardo, van Willem tot Lillian, van Shorty tot Rastaman: you were great!
Wordt vervolgd.........
Maandag 26 februari ’07
Uit de Algemeen Dagblad
‘Alleen maar winnaars Project Stars in their Eyes schreeuwt om een vervolg’
Alsof ze de Europa Cup hebben gewonnen, zo viert het winnende viertal de eerste prijs op het toernooi dat zaterdag door de Zuid-Afrikaanse coaches van het project ‘Stars in their Eyes’ zelfstandig werd begeleid.
Trots namen zij de etensbonnen met een waarde van honderd rand (omgerekend tien euro) in ontvangst uit handen van de initiatiefnemer
Voor de andere driehonderd kinderen waren er hamburgers met patat. Alleen maar winnaars dus, op de finaledag van het project en dat gold ook voor de 49-jarige
Dat komt eraan, als het aan
De Nederlandse coaches zouden aansluitend direct weer een week mee moeten gaan naar Zuid-Afrika om te bekijken hoe het de Zuid-Afrikanen in hun eigen omgeving vergaat om de oefenstof daar over te brengen.’’
,,Nu doen we dat nog met zes communities, maar ik zou fasegewijs naar twintig en dan naar zelfs veertig willen groeien. We willen deze Zuid-Afrikanen niet alleen opleiden, maar ze ook meer middelen geven zodat ze inderdaad de trainingen kunnen geven die ze willen. Het is nu lastig als je geen goed veld heb, maar het is ook vervelend als er geen tenues, ballen, hesjes of doelen zijn.’’
Jooste vindt dat dit project slaagt als er straks in 2009 150 voetbaldocenten, 450 topcoaches en 1500 gewone coaches zijn. Daar heeft de initiatiefnemer wel geld voor nodig.
,,Er is een substantiele bedrag nodig, maar het is het waard. Ik heb zoveel goede reacties gekregen en zoveel toezeggingen van mensen die hun best voor ons gaan doen. Het pilotproject is gefinancierd oor Cool Fresh International, de interkerkelijke organisatie Impulsis en het ministerie van sport in Zuid-Afrika. Straks moeten andere partijen dat doen. De kinderen en de Zuid-Afrikaanse coaches vonden het geweldig, en daar gaat het juist om!!’’
